یا اباالفضل...

تیغ ما شوق٬ به انداختن سر دارد...

دیرگاهیست گلو بغض مکرر دارد

چند روزیست قلم حالت نشتر دارد

کوفیان داعیه ی مسجد و منبر دارند

عمر سعد زمان٬ وسوسه ی زر دارد

یادمان هست٬ اجداد شما٬کرببلا...

شیعه از تیغ شما داغ به پیکر دارد

بی سبب نیست که از شام٬ عراق آمده اید

حضرت عمه ی سادات٬ برادر دارد

و شما کمتر از آنید٬ حسین تیغ کشد

کمتر از آنکه علمدار علم بردارد

ما جوانان بنی فاطمی اربابیم

بی حیا!عمه ی ما مالک اشتر دارد

ایل ما ایل عجم هاست که یک کودک ما

جگری با جگر شیر برابر دارد

اینکه ما دست به شمشیر و زره استادیم

سبب این است که این طایفه رهبر دارد

نه عراق است و نه سوریه خیالت راحت

کشور ضامن آهوست،بزرگتر دارد

وای اگر گرد و غباری به حرم بنشیند

تیغ ما شوق٬ به انداختن سر دارد

باید این شهر به آرامش خود برگردد

که شب جمعه حرم روضه ی مادر دارد

یواشکی هایمان عوض شده است...

دادن سر و به دست آوردن دل، رسم دیرینه ی ماست...

حجت الاسلام و المسلمین علیرضا پناهیان در هیات شهدای گمنام تهران:

سر میبرند که ما را بترسانند، غافل از اینکه به قول شهید آوینی:
"مگر نه اینکه در منای عاشقی گردن را باریکتر آفریده اند که راحت تر بریده شود؟"
عاشقان را سر شوریده به پیکر عجب است
دادن سر نه عجب داشتن سر عجب است

حلقه ی پیر مغان از ازلم در گوش است ...